(х̚уνиы), libatio. В. Олг. Калăм-кон. Мăyкон ыран тенĕ чоне, хăймалу парса çӳреччĕ ват çынсане, сăра параччĕ: сан титĕр (вероятно, = умăнта пултăр), тет. Пĕри парса каять, тепĕри парать; ялĕпе пуçтарнса парать, кашнă киле кĕрет. Хыймалу варса çӳрет... Тата туат тăпăртăс икерчи. — Пĕçерсе пĕтерсе, тет, тавай чĕнес поскилсене. — Ну, косăр, чĕнсе килĕр! Килеччĕ. Кисессĕн: у хупăр (= хывăпăр), тет. Тăраччĕ те, тавай у хумашкăн. Тавай, татса параччĕ икерчине. Чашкăшне сăрине те онта хуат. Вăтăрăн (?) пор — вăтăрăш та параччĕ. Парса пĕтереччĕ, йолашкине ятта параччĕ. Сăрине хуçам ĕçеччĕ. Кашнă (кажны̆) килĕре ĕсĕрлсе лараччĕ и ташлаччĕ. Срв. Опыт иссл. чув. синт., II, 269.
Çавăн пекех пăхăр:
тяха тяхах Тяхун тяхха « у хуни » у-у уç уçă уçă вырт уçă камăллă